- Bugün hocayı dinlerken düşündüm de, ben olsaydım nasıl bi hoca olurdum acaba?..
+ Sen çok güzel bi hoca olurdun hayatım. Gerçekten samimi söylüyorum bunu. Çünkü sen sadece branşı anlatmazdın, yaşamı da anlatırdın.. Yaşamayı da katardın. O yüzden evet sen çok guzel bi hoca olurdun. Sadece ögretmen değil, tam bi hoca olurdun.
3ekim2023
Aramızda bir sır var. Gizli kimsenin bilmediği.
Ufacık kaldırsam başımı, başka bir boyuta geçiyorum. Çok başka bir hayranlık hali. Kapılması bir saniye bile sürmeyen, varlığımı yokluğa dönüştüren, hipnoz olmuşcasına bir hal.
Sanki bir şey çekiyor beni yukarıya doğru. Görünmez bir ip var ve gözümün ucunu değdirmiş olsam bir buluta, yakalanıp oltaya geliyorum.
Zaman mefhumu kayboluyor sanki o an. İçimde bi huzur, bi ılıklık hissediyorum. Tek tek tüm bulutlara bakmak istiyorum. Gözümün değmediği bir bölge kalmasın, tüm mavilik ve beyazlar gözbebeğimin içinden geçmiş olsun.
Yolda yürüyorsam mesela o an. Sıkıntı :) Bir yandan önüne bak, bir yandan bulutları gözden geçir epey zor oluyor.
Hele bir de güneş batmaya yüz tutmuşsa, hele bir de turunculuk bulaşmışsa beyazlarının ucuna, Benim için bir şölene dönüşür, bir gösteri gibi büyülenmişcesine izlerim..
Tüm bu koşturmanın arasında başını kaldırıp gözyuzune bakmak insana yaşadığını ama hakikati değil yapay ve suni bir şeyi yaşadığını farkettiriyor.. Tabi eğer yeterince canlıysa kalbim.. Yoksa kalbi de kaybetmişsen tüm farkındalığını bu madde alemine kaptırmışsan emin ol tek kaybettiğin kalbin değil bütün varlığınla kendini de kaybetmişsin demektir.
Öyleyse hiç bir şey ifade etmeyebilir sana gökyüzü. Boş bir tabloya bakmak gibi gelebilir başını kaldığında ki görüntü sana..
Biliyorum ki beni orada çağıran bir şey var. Belki de kapılmayayım diye maddeye orada duruyor bir nöbetçi gibi kimbilir..
Bir gün bilebilmeyi diliyorum..
Ben bir şairim
Ben bir yazar
Ben bir yolcuyum
Ben bir yol
Ben bir bilgeyim
Ben bir talebe
Ben bir arayanım
Ben bir aradığım
Ben bir varım
Ben bir yok
Ben bir bulutum
Ben bir güneş
Ben bir rüzgarım
Ben bir sükût
Ben bir anneyim
Ben bir kör cahil
Ben bir eşim
Ben bir aciz
Ben bir sanatçıyım
Ben bir tuval
Ben bir fırçayım
Ben bir kırmızı
Ben bir ateşim
Ben bir öfke
Ben bir suyum
Ben bir gözyaşı
Ben bir rüyayım
Ben bir bilinmez
Ben bir hiçim
Ben aslında her şey
Ben bir soyutum
Ben bir sır
Ben bir sevgiyim
Ben bir öz
Ben bir çağıranım
Ben bir çağırılan..
...
..
İtiraf etmeliyim ki;
Yine biraz kayıbım.
..
Kendimle birlikte 1 ay geçirdim.
Sanki sesler sustu
Sesler sustukça içimde ki ses açığa çıktı
Daha çok irdelemeye başladı her şeyi
Kaçmak istediğim durumların içine attı beni çözeyim diye
Dalmaktan korktuğum derinlere daldırdı..
Nefessiz kaldım.
Doğum günümün gecesinde hıçkırarak ağladım saatlerce
Kaçabilmeyi istedim ama ne mümkün
Ve
Kayıp gibiyim şimdi
Üzerimde bir sukunet bir sessizlik hali
Fırtına öncesi sessizliği mi bu nedir bilmiyorum
Derinleşmek istemesemde sanki ayağımdan çeken bir karanlık var
Onu aydınlatmama yemin etmiş gibi peşimi bırakmıyor.
Zorla da olsa bir mum ateşi istiyor sanki benden
Ama ben..
Korkuyorum..
Doğru soruları sorarsam içimdeki sesin vereceği cevaplardan korkuyorum
Cevapların doğru olmasından korkuyorum
Bir duyguya böylesine ölümüne bağımlı olma halinden nefret ediyorum
Söylesene hangi ara bu kadar değersizleştirdim ben kendimi?
Hangi ara bu kadar etkisiz eleman oldum?
Bu kadar verici oldum da, asıl vermesi gerekenin fıtratını bozup dengeleri şaştırdım?!
Ben yapmışım.
Belli.
Kimse kimseye bir şey yapamaz çünkü..
.
.
.
Ağlama.
Hayır.
Ağlamak yok.
Razı olan ağlamaz çünkü.
Teslim olan ağlamaz.
Çık oradan çık.
Yusuf olmak isteyene kuyu mükafattır çünkü..
Çıktık bir kere bu yola.
.
.
Olana da olmayana da eyvallah!
İnanılmaz ama gerçek
2022 ocakta yazmışım 'Kafayı topla Kendini düşün Kendini gör' diye.
Şu 2023e girişimizin ilk saatinde söyleyebileceğim şu ki;
2022 benim gercekten de kendimi düşündüğüm, kendimi fark ettiğim, kendimi sevmeye kendime değer vermeye başladığım dönüşümümün başlangıç yılı oldu!
Tek bir cümleyle özetlesem
2022=Kendime Çıktığım Yol
Diyebilirim.
Ve çoğumuz içinde böyle olduğunu biliyorum..
Bence insanın en güzel en doyum sağladığı yolculuğu kendine olan yolculuğuymuş..
Çoğu zaman bulmaca çözmek gibi, bazen takıldığın bir soruda günlerce bekleyip hiç beklemediğin bi anda cevabı bulmak, bazense 3-5 saniyede ampulün yanması gibi bi aydınlanma..
Muhteşem zevkli ve tatmin edici bi yolculuk..
Mutluyum..
Hiç mi derdim tasam yok hayatımda? Elbette var.
Ama doğruymuş bak;
İnsan değişirse her şey değişiyormuş. Insan içeriden mutlu olursa, dert tasa dışarıda kalabiliyormuş.
Hani derler ya ben yaptıysam herkes yapabilir diye:) Evet ben yaptıysam herkes yapabilir.
Her zaman bu kıvamda kalabilmek kolay değil tabi ki. Kimi zaman feci çakılıyorsun yere izin çıkıyor hatta.. Sağlam düşüyorsun! Sonra toparlayabilirsin ne âlâ..
..
Hissediyorum belki somut olarak dışarıdan biraz daha zorlanabileceğimiz zamanlar yaşayacak gibi olsakta, içsel olarak güzel zamanlar daha da fazla dönüşümler yaşayacağımız günler kapıda 2023te.
Yaşayalım, Bekleyelim ve Görelim :)
Sevgiler.
