Yâd

Bu gece çocukluğumu yâd ediyorum.

Yazın geceleyin biraz kalınca örtülerle terasta uyurduk. Kaç yaşındaydım kim bilir 7 mi 8 mi.. Hava biraz serin olurdu sıkı sıkı sarılırdım örtündüğüm şey her ne ise. Ne güzeldi.. Gökyüzüne yıldızlara baktığımı hatırlıyorum.

Bu gecede az biraz daralmışlığım var. Kafamı uzatıp bir hava alayım dedim. Baktım hava tıpkı çocukluğumda ki gibi balkonda yorgana sıkı sıkı sarılıp uyumalık.

Uyuyalım o zaman.

Belki sabaha geçer kalbimizin yorulmuşluğu..


Gece inmiş şehre 
Sadece şiir merhem olur gönlümün karasına simdi
Birbirine kırgın duvarlar ve insanlar.
Şimdi ne yazsam da geçse kalbimin küsü?
E.B

Ey Hayat.

Yaşam bir ıstaka

Gelir vurur ömrünün coşkusuna

Hani tutulur dilin
Konuşmazsın

Yalnız tarafım

Ah bi yalnız tarafım var ki sorma.

Kimsenin bilmediği

Bilinmemesinden ötürü gizli bi mutluluk hissettiğim.

Üzüldüğüm,

kırgın olduğun

kırgın degil de belki

yorgun,

yaşananlardan yorulmuş olduğum zamanlarda

İçine saklandığım tarafım.

Her şey düzelene kadar beni saklasa.

Hiçbir yere salmasa.

Düzelince bıraksa..

17nisan.

Bir yıl önce tanışmamızın 2. gününde

"Evlenicem galiba ben bu çocukla "

dediğim.

Şimdilerde elimizde Mayısı gösteren bi davetiyeyle ordan oraya koşturduğmuz 17 Nisan..

Eksilmeden çoğalarak geçireceğimiz yıllarımız olur inşallah.

Acımızdan bir şey eksilmedi hala kanıyorum/z.