Ah o çocukken elektrikler kesildiğinde mutfak masasında mum ışığında ödev yapmalarımız..
Kombi çalışmıyor diye oturma odasında katalitiğin başında toplaşmalarımız..
Sanırım insan bazen yaşamaya devam ederken farketmeden acılarını içinde bi yere basıyor. Onlara üzülecek zaman bulamıyor yada görmezden geliyor.. Sonra bi vakit hepsi olduğu yerden çıkıp insanın kafasına üşüşüyor.. Gardın düşüyor teslim oluyorsun.
Sonra diyorsun işte ah o çocukluğum..
Ah o artık geçmiş zamana dönüşen zamanlar...
24aralık2017 Pazar
