Bazen ne hissedeceğini, ne düşünceğini hatta nasıl dua edeceğini bile bilemiyor insan. Sıkışıp kalıyor bi yerde, ne bir adım ileri ne bir adım geri atılamıyor. Ne yapmalı, nasıl davranmalı diye düşünüyorsun. Sonra durduruyorsun kendini Düşünme diyorsun Artık düşünmek istemiyorum. Düşünmekten bıktım. Kaçsam diyorum gitsem. Nereye? Nasıl? Sıkıyosa hadi! Ve ağlamak.. O var bir de O kadar sık ağlamaya başlıyorsun ki Gözlerin bile düzgün görmez oluyor.
Yorulmak diye bir şey var ya hani Yorulmuşsun işte artık sen Yorulmuşum.. Yoruldum.
Dalgınca askıdakilere bakıyordum. Gayri ihtiyari başımı kaldırıp sağ tarafıma baktıģımda O mavi gözleriyle bana bakıyordu... Yanımdaydı. Ayak sesi bile duymamıştım. Kolu koluma deģecek kadar yakınımdaydı ama ben farketmemiştim.
Kalbimin etrafına ördüğüm mantık duvarlarını aşabilirsin belki de.. Ama şimdilik Şarkılar dinlet bana Şarkılar söylet Hayalini kurdurt tüm güzelliklerin Gözlerine şiirler yazdırt Uyandığım da aklıma ilk sen gel Gece en son seninle uyuyayım Bir yandan duygularımı kontrol altında tutmaya çalışıp Bir yandan içimde papatyalar yetiştireyim ... Kalbimin etrafına ördüğüm mantık duvarlarını aş. Sonsuz güveni sağla bana O zaman nasıl sevilirmiş göstereyim sana. 21nisan2015