İnsan özlüyor,
Evde ki herkes uyumuş, gecenin sessizliği çökmüş her yana
Masa lambasını yakmışım, ses çıkarmamaya çalışarak oturmuşum masanın başına
Radyoyu en en kısık seste açmışım
Önümde kağıtlarım elimde kalemim
O an nasılda huzurluyum.
İçimde bi dinginlik
Kendi dünya'mın kapısından girmişim..
Ya çiziyorum gözümün önüne düşeni
Ya yazıyorum sakince kalbimden düşenleri
Beğenmezsen defalarca silip baştan yazıyorum.
Tamamıyla bana ait olan saat dilimleri ..
..
Bu fotoğraf işte
Aslında her şey hala çok net hafızamda
Ama sene en son 2007 ..
İnsan özlüyor değil
Bildiğin mumla arıyor resmen
Haydi şimdi bunun için de âh'lardan bir âh dolansım dilime.
Ömrümüz boyunca devam ettirmeli böyle kaçamak ân'ları. Ruhumuza şifa olsun diye.
